15.02.2025..Untouchablity News.....अछूत समाचार.தீண்டாமை செய்திகள்.by Team சிவாஜி. शिवाजी .Shivaji.asivaji1962@gmail.com.9444917060.asivaji1961@gmail.com.facebook.sivajiyogatiruvannamalai.X.ShivajiA479023.
Tamil Nadu: SC Student Attacked With Swords, His House Vandalised After Roadside Dispute
According to the reports, the SC student was attacked with a sword after a minor roadside argument, sparking police action under the SC/ST Act.
Sivaganga: A shocking incident of alleged caste-based violence has emerged here in Tamil Nadu, where a Scheduled Caste (SC) student was brutally attacked following a roadside altercation, officials said. The victim, who is a government college student, was assaulted with a sword after a minor dispute, allegedly involving an elderly man crossing the road, they added.
According to officials, the incident took place on February 12 around 6:30 PM when the student was riding home on his two-wheeler after college. As he approached a crossing, an elderly man suddenly stepped in front of his vehicle, forcing him to stop abruptly, officials added.
The student reportedly cautioned the man to be careful, which escalated into a violent attack by a group of young men, identified as Vinothkumar, Aadhi Eeswaran, and Vallarasu. They allegedly hurled caste-based abuses before assaulting him with a sword, leaving him with severe hand injuries, they added.
Aftermath
While the student was receiving treatment, the accused individuals allegedly vandalised his house, causing extensive damage. The student’s mother has filed a complaint at the Manamadurai SIPCOT police station, leading to the arrest of the three accused under the Prevention of Atrocities Act.
Legal Implications
The accused have been booked under the following sections of the Bharatiya Nyaya Sanhita (BNS) and the Scheduled Castes and Scheduled Tribes (Prevention of Atrocities) Act:
Section 294(b) of the BNS: Obscene Acts and Songs
Section 126 of the BNS: Waging War against the State
Section 118(1) of the BNS: Concealing design to commit such offence
Section 351(3) of the BNS: Assault or use of criminal force to any person
Section 3(1) of the SC/ST Act: Offences of atrocities
Section 3(1)(s) of the SC/ST Act: Abusing any member of a Scheduled Caste or Scheduled Tribe by caste name
The equivalent old sections of the BNS are Section 296(b), Section 341, Section 324, and Section 506(ii). The police are currently investigating the matter further.
Courtesy: ETV Bharat
तमिलनाडु
तमिलनाडु: एससी के छात्र ने तलवारों के साथ हमला किया, सड़क के किनारे विवाद के बाद उसके घर में बर्बरता हुई
15 फरवरी, 2025 को पोस्ट किया गया
रिपोर्टों के अनुसार, एससी छात्र को एक मामूली सड़क के किनारे के तर्क के बाद तलवार से हमला किया गया था, एससी/एसटी अधिनियम के तहत पुलिस की कार्रवाई को बढ़ावा दिया।
अधिकारियों ने कहा कि SIVAGANGA: कथित जाति-आधारित हिंसा की एक चौंकाने वाली घटना तमिलनाडु में यहां सामने आई है, जहां एक निर्धारित जाति (SC) के छात्र पर एक सड़क के किनारे परिवर्तन के बाद क्रूरता से हमला किया गया था, अधिकारियों ने कहा। पीड़ित, जो एक सरकारी कॉलेज के छात्र हैं, को मामूली विवाद के बाद तलवार के साथ हमला किया गया था, कथित तौर पर सड़क पार करने वाले एक बुजुर्ग व्यक्ति को शामिल किया गया था, उन्होंने कहा।
अधिकारियों के अनुसार, यह घटना 12 फरवरी को शाम 6:30 बजे के आसपास हुई जब छात्र कॉलेज के बाद अपने दो पहिया वाहन पर घर की सवारी कर रहा था। अधिकारियों ने कहा कि जैसे ही वह एक क्रॉसिंग के पास पहुंचा, एक बुजुर्ग व्यक्ति ने अचानक अपने वाहन के सामने कदम रखा, जिससे उसे अचानक रुकने के लिए मजबूर होना पड़ा।
छात्र ने कथित तौर पर उस व्यक्ति को सावधान रहने के लिए चेतावनी दी, जो युवा पुरुषों के एक समूह द्वारा एक हिंसक हमले में बढ़ गया, जिसे विनोथकुमार, आडी एश्वरन और वल्लारसु के रूप में पहचाना गया। उन्होंने कहा कि उन्होंने कथित तौर पर जाति-आधारित गालियों को तलवार से मारने से पहले, उसे गंभीर हाथों से चोटों के साथ छोड़ दिया।
परिणाम
जबकि छात्र उपचार प्राप्त कर रहा था, आरोपी व्यक्तियों ने कथित तौर पर अपने घर में बर्बरता की, जिससे व्यापक नुकसान हुआ। छात्र की मां ने मनमदुरई सिपकोट पुलिस स्टेशन में शिकायत दर्ज की है, जिससे तीन अभियुक्तों की गिरफ्तारी की रोकथाम की रोकथाम के तहत एट्रोसिटी एक्ट।
वैध निहितार्थ
आरोपी को भारतीय न्याया संहिता (बीएनएस) और अनुसूचित जातियों और अनुसूचित जनजातियों (अत्याचारों की रोकथाम) अधिनियम के निम्नलिखित वर्गों के तहत बुक किया गया है: अधिनियम: अधिनियम:
बीएनएस की धारा 294 (बी): अश्लील कार्य और गाने
बीएनएस की धारा 126: राज्य के खिलाफ युद्ध छेड़छाड़
बीएनएस की धारा 118 (1): इस तरह के अपराध करने के लिए डिजाइन छुपाना
बीएनएस की धारा 351 (3): किसी भी व्यक्ति को आपराधिक बल का हमला या उपयोग
SC/ST अधिनियम की धारा 3 (1): अत्याचारों के अपराध
SC/ST अधिनियम की धारा 3 (1) (S): एक अनुसूचित जाति या अनुसूचित जनजाति के किसी भी सदस्य को गाली देना
बीएनएस के बराबर पुराने खंड धारा 296 (बी), धारा 341, धारा 324, और धारा 506 (ii) हैं। पुलिस वर्तमान में इस मामले की आगे जांच कर रही है।
सौजन्य: ईटीवी भरत.
தமிழ்நாடு
தமிழ்நாடு: எஸ்சி மாணவர் வாள்களால் தாக்கப்பட்டார், சாலையோர தகராறுக்குப் பிறகு அவரது வீடு அழிக்கப்பட்டது
வெளியிடப்பட்டது பிப்ரவரி 15, 2025
ஒரு சிறிய சாலையோர வாதத்திற்குப் பிறகு எஸ்சி மாணவர் வாளால் தாக்கப்பட்டார் என்று தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன, எஸ்சி/எஸ்டி சட்டத்தின் கீழ் பொலிஸ் நடவடிக்கையைத் தூண்டியது.
சிவகங்கா: சாலையோர வாக்குவாதத்தைத் தொடர்ந்து ஒரு திட்டமிடப்பட்ட சாதி (எஸ்சி) மாணவர் கொடூரமாக தாக்கப்பட்ட தமிழ்நாட்டில் சாதி அடிப்படையிலான வன்முறையின் அதிர்ச்சியூட்டும் சம்பவம் இங்கு உருவெடுத்துள்ளது என்று அதிகாரிகள் தெரிவித்தனர். ஒரு சிறிய சர்ச்சைக்குப் பின்னர், அரசாங்க கல்லூரி மாணவராக இருந்த பாதிக்கப்பட்டவர் வாளால் தாக்கப்பட்டார், ஒரு வயதானவர் சாலையைக் கடப்பது சம்பந்தப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.
அதிகாரிகளின் கூற்றுப்படி, பிப்ரவரி 12 ஆம் தேதி மாலை 6:30 மணியளவில் மாணவர் கல்லூரியுக்குப் பிறகு தனது இரு சக்கர வாகனத்தில் வீட்டிற்குச் சென்றபோது இந்த சம்பவம் நடந்தது. அவர் ஒரு குறுக்குவெட்டு நெருங்கும்போது, ஒரு வயதானவர் திடீரென்று தனது வாகனத்தின் முன் காலடி எடுத்து, திடீரென்று நிறுத்தும்படி கட்டாயப்படுத்தினார், அதிகாரிகள் மேலும் தெரிவித்தனர்.
வினோத்குமார், ஆதி ஈஸ்வரன் மற்றும் வல்லராசு என அடையாளம் காணப்பட்ட இளைஞர்கள் ஒரு குழுவினரின் வன்முறைத் தாக்குதலாக அதிகரித்த அந்த நபரை கவனமாக இருக்க வேண்டும் என்று மாணவர் எச்சரித்ததாக கூறப்படுகிறது. அவர்கள் ஒரு வாளால் தாக்கப்படுவதற்கு முன்பு சாதி அடிப்படையிலான துஷ்பிரயோகங்களை வீசினர், கடுமையான கை காயங்களுடன் அவரை விட்டுவிட்டனர்.
பின்னர்
மாணவர் சிகிச்சை பெற்றுக் கொண்டிருந்தபோது, குற்றம் சாட்டப்பட்ட நபர்கள் தனது வீட்டை அழித்ததாகக் கூறப்படுகிறது, இதனால் விரிவான சேதம் ஏற்பட்டது. மாணவரின் தாய் மனமாதுரை சிப்காட் காவல் நிலையத்தில் புகார் அளித்துள்ளார், இது அட்ரோசிட்டீஸ் தடுப்பு சட்டத்தின் கீழ் குற்றம் சாட்டப்பட்ட மூன்று பேரை கைது செய்ய வழிவகுத்தது.
சட்ட தாக்கங்கள்
குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் பாரதிய நயா சன்ஹிதா (பி.என்) மற்றும் திட்டமிடப்பட்ட சாதிகள் மற்றும் திட்டமிடப்பட்ட பழங்குடியினர் (அட்டூழியங்களைத் தடுப்பது) சட்டத்தின் பின்வரும் பிரிவுகளின் கீழ் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளனர்:
பி.என்.எஸ் இன் பிரிவு 294 (பி): ஆபாச செயல்கள் மற்றும் பாடல்கள்
பி.என்.எஸ் இன் பிரிவு 126: அரசுக்கு எதிராக போரை நடத்துதல்
பி.என்.எஸ் இன் பிரிவு 118 (1): அத்தகைய குற்றத்தைச் செய்வதற்கான வடிவமைப்பை மறைத்தல்
பி.என்.எஸ் இன் பிரிவு 351 (3): எந்தவொரு நபருக்கும் குற்றவியல் சக்தியைத் தாக்குதல் அல்லது பயன்படுத்துதல்
எஸ்சி/எஸ்டி சட்டத்தின் பிரிவு 3 (1): அட்டூழியங்களின் குற்றங்கள்
எஸ்சி/எஸ்டி சட்டத்தின் பிரிவு 3 (1) (கள்): ஒரு திட்டமிடப்பட்ட சாதி அல்லது திட்டமிடப்பட்ட பழங்குடியினரின் எந்தவொரு உறுப்பினரையும் சாதி பெயரால் துஷ்பிரயோகம் செய்தல்
பி.என்.எஸ்ஸின் சமமான பழைய பிரிவுகள் பிரிவு 296 (பி), பிரிவு 341, பிரிவு 324, மற்றும் பிரிவு 506 (II). இந்த விவகாரம் குறித்து காவல்துறையினர் தற்போது விசாரணை நடத்தி வருகின்றனர்.
மரியாதை: ஈடிவி பாரத்.
2.
Dalit Catholics fight for equality within Church
Over 400 senior Christian leaders and 30 church groups have issued an urgent appeal to President Droupadi Murmu and Prime Minister Narendra Modi, calling for immediate action to address the rising violence against Christians.
Immaculate Damasus
Across India, Dalit Catholics—who make up nearly 65% of the country’s Catholic population—are facing caste-based discrimination within their places of worship. (Representative image)
Soosaimanickam Brito (39), from Trichy, still remembers the humiliation of standing outside his own church, forbidden from entering the festival grounds. “They won’t even let us touch the statue,” he says. “We are not allowed to lift the flag during religious festivals. We are forced to stand outside while they conduct the celebrations inside the church.”
Brito is not alone. Across India, Dalit Catholics—who make up nearly 65% of the country’s Catholic population—are facing caste-based discrimination within their places of worship. Despite contributing to the Church for generations, they remain on the margins, excluded from key rituals, leadership positions, and decision-making bodies.
Caste discrimination within the Church is not a new phenomenon. Despite Catholic teachings emphasizing equality, caste-based divisions have remained deeply entrenched in Indian Christian communities for centuries. Many Dalit Christians converted to escape the rigid Hindu caste system but found that social discrimination followed them into their new faith. Over time, dominant caste Christians retained control over Church leadership, property, and religious functions, systematically marginalizing Dalit Catholics.
A glaring example of this systemic discrimination is the lack of Dalit bishops in India. Although Dalits make up a majority of Catholics, they are vastly underrepresented in leadership roles, with only around 12 Dalit bishops across the country. The higher echelons of the Church hierarchy continue to be dominated by upper-caste Christians, creating barriers for Dalits who seek positions of influence within the institution.
Fight for Inclusion in Worship
The discrimination extends beyond religious ceremonies and into the financial structure of the Church. “The parish priest collects money from us for every function, but we don’t get any receipts,” Brito explained. “If we question it, we face backlash. Meanwhile, the upper-caste Catholics pay far less and still get full participation.”
During a recent festival in his parish, Dalits were once again barred from fully participating. “The police were sent even before we could get our court order. Every year, we go through this struggle, and nothing changes,” he added.
Exclusion is not limited to festivals. Many Dalit Catholics are denied burial rights in Church cemeteries, and forced to hold funeral services outside or in segregated areas. Others face separate seating arrangements during mass, reinforcing social hierarchies that go against the very teachings of Christianity.
The exclusion of Dalits from religious functions has been a persistent issue in multiple dioceses across India. In some cases, it has even led to legal battles. In 2015, the Madras High Court ruling mandated that Dalit Catholics be included in parish activities such as flag-hoisting, festival dramas, and communal meals. However, Joshua, who was part of the legal fight, says implementation has been slow and deliberately obstructed.
“The bishop belongs to the dominant caste, so he has no real interest in enforcing this ruling,” Joshua said. “We had almost 25 rounds of discussions with the previous bishop before we went to court. Even after the ruling, they tried to sideline us. They said if we wanted to participate, we should organize our own separate events. That is not equality.”
Even after the court ruling, Dalit Catholics were systematically excluded. “When we insisted on one joint supper for all Catholics, the upper-caste group refused. They proposed two separate meals—one for them, one for us. That is segregation, not unity,” Joshua added.
The Church’s Legal Battle Over Dalit Rights
Beyond ecclesiastical discrimination, Dalit Christians in India also face legal and political exclusion. Unlike Hindu, Sikh, and Buddhist Dalits, Christian and Muslim Dalits are denied Scheduled Caste (SC) status, which prevents them from accessing government reservations in education and employment.
Advocate Franklin Caesar Thomas, a legal expert and activist, has been at the forefront of the fight to overturn this exclusion. “In 2004, we filed a civil rights petition in the Supreme Court, arguing that denying SC status to Dalit Christians violates fundamental rights under Articles 14, 15, 16, and 21 of the Indian Constitution,” he explained.
A government commission led by Justice Ranganath Mishra later recommended delinking caste status from religion, but successive governments failed to act. “Even when we presented extensive socio-educational data proving that Dalit Christians face untouchability and social exclusion, the BJP-led government responded negatively, arguing that Christianity does not recognize caste,” Franklin said.
Despite multiple petitions and mounting evidence, the case has remained pending for nearly two decades. In 2022, the government formed another commission under former Chief Justice Balakrishnan, which activists believe is a deliberate attempt to delay action. “The Church should have been more vocal in supporting this case, but their response has been lukewarm at best,” Franklin added.
The Vatican’s Silence on Caste Discrimination
Many Dalit activists had hoped that the Vatican would take a stronger stance on caste-based discrimination during recent Church gatherings. While the Catholic Church has openly condemned racial discrimination in other parts of the world, it has remained relatively silent on the caste issue in India.
The Synod on Synodality, which aimed to address global concerns within the Church, provided a potential platform to discuss casteism. However, Dalit Christian activists say their concerns were overshadowed by broader discussions on governance and inclusivity. “There were discussions, but no commitments,” said Joshua. “We raised our concerns, but the bishops avoided taking a strong stand. This was a chance for the Indian Catholic hierarchy to acknowledge and address casteism, but they failed.”
Pope Francis has repeatedly emphasized the need for inclusion and justice within the Church, but in India, change has been slow. While some progressive priests and bishops have supported Dalit Christian rights, they remain in the minority. “The Church preaches equality but does not practice it when it comes to Dalit Catholics,” Franklin said.
Dalit Christian activists argue that caste-based discrimination must be acknowledged and addressed at all levels of the Church hierarchy. Some have called for direct intervention from the Vatican to ensure that Dalit Catholics are given equal rights and representation. Others have suggested creating a separate Dalit Catholic diocese to give the community greater autonomy.
As Dalit Catholics continue to fight for equal participation in religious and civic life, legal battles and grassroots activism remain their primary tools. Despite decades of struggle, leaders like Brito and Joshua refuse to give up.
“We will not stop until we are treated as equals,” Brito said. “If the Church does not listen to us, we will take our fight beyond the Synod, beyond the courts. We are not asking for special treatment, just basic dignity.”
Immaculate Damasus is a writer based in Bengaluru who writes at the intersection of behavioural sciences and gender.
Courtesy : Maktoob Media
R.K. Kalsotra-led DOMA meeting plans major event to review constitutional impact on marginalized communities
JAMMU, FEBRUARY 15, 2025: The Dalit, OBC, Minority, and Tribal Association (DOMA) convened a crucial meeting today under the leadership of its State President, R.K. Kalsotra, to deliberate on the organization of a state-level event dedicated to evaluating the achievements in socio-economic justice over the past 75 years since the adoption of the Indian Constitution. The meeting witnessed active participation from nearly a dozen representatives of the Bahujan Samaj, who engaged in in-depth discussions on the significance of the Indian Constitution in ensuring justice, equality, and empowerment for marginalized communities.
The attendees emphasized the need to assess the progress made in realizing the constitutional vision of socio-economic justice while also identifying the gaps that require further intervention. It was unanimously decided that the event will be held in the near future at a suitable venue and will be observed as Constitution Day, celebrating the spirit of the Indian Constitution and reinforcing its role in nation-building.
Prominent voices in the meeting, including Narinder Singh Khalsa, Dr. A.C. Bhagat, Dr. Romesh Kaith, Kuldeep Singh Gyani, Rangesh Hans, and Mohinder Kumar, shared their insights on the ongoing challenges faced by marginalized sections and stressed the need for continuous policy advocacy. The proposed event is expected to bring together intellectuals, social activists, and community leaders to reflect on the Constitution’s impact in uplifting underprivileged communities and to chart a path for future reforms aimed at strengthening social justice in India.
Rohith Act: Why an anti-discrimination law is necessary for casteism-free education
Rife with taunts about reserved and unreserved, veg and non-veg, taxpayers and ‘freeloaders’, college campuses are stifling for Dalit, Shudra, and Adivasi students, writes Vikas Mourya.
Written by:Vikas Mourya
“Please serve 10mg of sodium azide to all the Dalit students at the time of admission.”
The above lines are from a letter written by Rohith Vemula to the Vice Chancellor of the University of Hyderabad, dated December 18, 2015. In the letter, he had registered his protest against the harassment and caste discrimination faced by Dalit students from university authorities, staff, and dominant caste youth. Rohith Vemula’s institutional murder lays bare the manner in which higher education institutions in India have turned into neo-agraharas (neo-Brahmin enclaves).
We lost Rohith Vemula in 2016 due to the influence of right-wing politics at the University of Hyderabad. It is hard to forget the role that the national level leaders of the BJP and the Akhil Bharatiya Vidyarthi Parishad (ABVP) played in his institutional murder. Although eight years have passed, the ‘Rohith Act,’ which was proposed to prevent caste discrimination against Dalit students in higher educational institutions, still hasn’t been passed. The Modi government has shown no interest in saving the lives of Dalit students.
In 2006, a committee led by Professor Sukdeo Thorat studied caste discrimination at the All India Institute of Medical Sciences (AIIMS) and submitted a report in 2007. It brought to light the suffering that Dalit students experience at institutions like AIIMS. Some of the key findings of this report are listed in the table below:
These findings reveal the harsh caste discrimination and untouchability that Dalit students endure in reputed higher education institutions. They were routinely humiliated with caste slurs for their skin colour, caste-based occupations, and for availing reservation for their studies. The college administration and faculty members also deliberately failed Dalit students, withheld their doctoral degrees, and delayed the disbursal of their scholarships and stipends.
The primary reason for caste discrimination is India’s caste system. Just as caste has permeated all institutions of the land, higher education institutions too are steeped in casteist discrimination. They are completely enmeshed with Brahminism and capitalism.
Origins of Brahminism in education
The British Charter of 1813, which decreed that scientific knowledge and literature must be embraced, was the foundation of higher education in modern India. Even though Thomas Babington Macaulay’s Minute declared in 1835 that the Indian education system must create “a class of persons, Indians in blood and colour, but English in taste, in opinion, in morals, and intellect” to achieve British hegemony, it enabled Shudras and ati-Shuras to obtain an education.
At the same time, the Phule couple — Jotiba Phule and Savitribai Phule — laid the foundation for an Indian education system. They saw success for about half a century, but Indian local governments simply did not adopt their curriculum because they imparted an education that was opposed to a Brahminical caste order.
In 1854, Charles Wood’s Despatch, a set of recommendations for educational reform in India, directed that places of learning be opened to common people. As a result, the universities were set up in Bombay, Madras and Calcutta, and Christian missionaries started 28 colleges affiliated to these universities.
In response, several higher universities and colleges were set up on the basis of religion, such as Sikh University, Aligarh Muslim University, Vedic University, Banaras Hindu University, and Kashi Vidyapeeth. Thus, the dominant castes and classes of different religions came forward to disseminate Brahminical education. A curriculum that cared little for scientific temper was given more importance. There was simply nothing in the curriculum about the annihilation of caste, bigotry, gender-based discrimination, language discrimination, or equality and the cultures of marginalised communities.
From 1916, the British government itself set up universities such as the Mysuru, Osmania, and Annamalai varsities. While, on the surface, these institutions were secular, it was predominantly those from the dominant castes who obtained education initially. The corporate sector of the time followed suit and started educational institutions. To some extent, there was an impression that these institutions were motivated more by a desire to serve than by financial gain. As a result, a sense of admiration for the affluent classes was created among the public.
The Tatas, Birlas, and other capitalists started educational institutions, and by providing the very same upper classes a Brahminical and capitalist education, they turned these institutions into neo agraharas.
Post-Independence Brahminism
The first University Education Commission (1948-50) of Independent India, formed under the leadership of Dr Radhakrishnan, made no effort to universalise education. The Kothari Commission of 1966 went so far as to hold that education would not bring about social reform and made no effort to give importance to Dalits, Shudras, or women in education.
By the 1980s, the Brahmins and Banias who had benefitted from the English education policies of the British and post-Independence Indian governments were ready to take up the jobs created by the new industries set up during Jawaharlal Nehru’s time. The higher education of the third generation of these dominant caste people had to be secured. The Brahmin-Bania bureaucracy of the 1980s recognised that demand for higher education had increased and created the opportunities for its expansion. By 1986, there were 150 universities and 5,000 colleges across the county. It was the third-generation Brahmin-Bania forces who studied in these institutions that lent strength to the anti-Mandal agitations in the 1990s.
By the 1980s, Dalit movements that emphasised education for Dalits had taken root across the country. Even though it is true that non-Brahmin castes received reservation in jobs during the rule of pro-people kings such as Shahu Maharaj, the Wodeyars, and others, those opportunities reached the bulk of Dalits only after the Constitution of Independent India came into force. This is evidenced by the fact that only 9.06% of Dalits were literate in 1961. Even though the first generation of Dalits who obtained primary education in large numbers in post-Independent India raised the literacy rate of Dalits to 65.32% by 2011, they were still behind the 78.78% literacy rate of other castes. Successive governments of independent India, who did not give as much importance to the education of Dalits as they could have, were directly responsible for this situation.
Nevertheless, by the 1980s, Dalits had begun to enter Group C and D jobs in the government. The second generation of Dalits turned towards higher education in the 2000s, but largely chose to study humanities. Thus, technical and medical education still remained the bastion of Brahmins, Banias, and other landowning castes and classes. The tables below illustrate this:
In the 1990s, the red carpet was rolled out for private educational institutions as part of the neo-liberal project. Brahmin-Bania intellectuals supported free-market policies even though they understood the ideology behind the conditions placed by the World Bank and International Monetary Fund on developing countries. After World War II, American capitalists moved away from investing in weapons development and began to eye education and health. The Brahmins and Banias in the government and bureaucracy wholeheartedly welcomed these profiteers into the education sector in the 2000s. Among the supporters of this project were a class of opportunistic Shudra and Dalit elected representatives and intellectuals.
Thus, due to the liberalisation, privatisation, and globalisation policies introduced in the 1990s, higher education ended up in the hands of private capitalists. In 1983, over 80% of educational institutions were run by the government. By 1999, the government’s share had been reduced to 67%, with private investment in education jumping by 11%.
The government dramatically reduced public spending on education as a result of structural adjustment programmes. The credit for this goes to the then Prime Minister PV Narasimha Rao and Finance Minister Manmohan Singh. By 2006-07, around 91% of engineering, 92% of physiotherapy, 95% of pharmacy, and 94% of hotel management institutions were privately run.
Even the judiciary has often ruled in favour of private capitalists in cases pertaining to public education. The third generation of Dalits who dreamed of obtaining technical and higher education now found themselves facing insurmountable obstacles. On the one hand, it was the Brahminisation of government universities and colleges that was performing the Tandav, and on the other, private colleges run by profiteering capitalists were like the steps Vamana took to push Bali into Patala.
This situation was exacerbated by the fact that higher education institutions are brimming with faculty from the dominant castes. According to an RTI reply in 2024, 82.8% of faculty members in 13 IIMs are from the dominant castes. Dalit faculty members constitute 5%, Adivasis 1%, and other backward castes (OBC) 9.6%. Similarly, 80% of the faculty in 21 IITs are from the dominant castes, while Dalits make up 6%, Adivasis 1.6%, and OBCs 11.2%. In some educational institutes, there isn’t a single faculty member from marginalised communities. Many posts in reserved categories go unfilled year after year. Another worrying development is that 13,626 Dalit, Adivasi, and OBC students who enrolled in higher education institutes, including central universities, between 2018 and 2023, have dropped out. Half of these are SC and ST students.
These avatars of Brahminism and capitalism have taken the lives of many Dalits, including Rohith Vemula.
Since 2014, under the Modi government, education policies themselves have been completely Brahminised. Simultaneously, scholarships for students of graduate and postgraduate courses have been reduced. Between 2015 and 2024, public spending on education has been peanuts—a mere 4.1-4.6% of GDP. By injecting its communal Hindutva politics into college campuses and supporting the ABVP, the Modi government has undertaken propaganda campaigns against the demands of Dalit-Bahujan students which would uphold their self-respect. Anyone who questions this is targeted. It is as if private capitalists have become the very government.
A Rohith Act
When Dalit students battle such a tough atmosphere to finally enter institutions of higher learning, people with Brahminical and capitalist mindsets inflict caste-based discrimination on them. The situation described by the Thorat committee report in 2007 continues to exist even today. While the UPA government back then did nothing to remedy it, the NDA government today is encouraging caste-based discrimination. This is what led to Rohit Vemula’s institutional murder.
No student should feel compelled to take their own life, but according to information provided by the Modi government in Parliament, between 2014 and 2022, 122 students died by suicide at IITs, IIMs, and other central universities. More than half of these students were Dalits and Adivasis. Rife with taunts about reserved and unreserved, veg and non-veg, taxpayers and ‘freeloaders’, college campuses are stifling for Dalit, Shudra, and Adivasi students.
During such a time, a Rohith Act against caste-based discrimination, which would save Dalit students and enable them to realise their dreams, needs to be implemented. Each state government in the country must exert pressure on the Union coalition government to pass such a law. We must launch a people’s movement to fulfil Rohit Vemula’s last wish. Higher educational institutions, which are neo agraharas, must be made humane through law in order to create an atmosphere free of discrimination for Dalit students.
Vikas Mourya is an author and part of the Campaign for Rohit Act.
This piece was translated by Anisha Sheth.
Courtesy : TNM
ரோஹித் சட்டம்: சாதியமற்ற கல்விக்கு பாகுபாடு எதிர்ப்புச் சட்டம் ஏன் அவசியம்?
முன்பதிவு செய்யப்பட்ட மற்றும் முன்பதிவு செய்யப்படாத, சைவ மற்றும் அசைவ, வரி செலுத்துவோர் மற்றும் 'சுதந்திர உணவு வாங்குபவர்கள்' பற்றிய கேலிக்கூத்துகளால் நிறைந்த கல்லூரி வளாகங்கள், தலித், சூத்திர மற்றும் ஆதிவாசி மாணவர்களை திணறடிக்கின்றன என்று விகாஸ் மௌர்யா எழுதுகிறார்.
எழுதியவர்: விகாஸ் மௌர்யா
"அனைத்து தலித் மாணவர்களுக்கும் சேர்க்கையின் போது 10 மி.கி சோடியம் அசைடை வழங்குங்கள்."
மேற்கண்ட வரிகள், டிசம்பர் 18, 2015 தேதியிட்ட ஹைதராபாத் பல்கலைக்கழக துணைவேந்தருக்கு ரோஹித் வெமுலா எழுதிய கடிதத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்டுள்ளன. அந்தக் கடிதத்தில், பல்கலைக்கழக அதிகாரிகள், ஊழியர்கள் மற்றும் ஆதிக்க சாதி இளைஞர்களால் தலித் மாணவர்கள் எதிர்கொள்ளும் துன்புறுத்தல் மற்றும் சாதி பாகுபாடுகளுக்கு எதிராக அவர் தனது எதிர்ப்பைப் பதிவு செய்திருந்தார். ரோஹித் வெமுலாவின் நிறுவனக் கொலை, இந்தியாவில் உள்ள உயர்கல்வி நிறுவனங்கள் நவ-அக்ரஹாரங்களாக (நவ-பிராமணர் உறைவிடங்களாக) மாறிவிட்ட விதத்தை அம்பலப்படுத்துகிறது.
ஹைதராபாத் பல்கலைக்கழகத்தில் வலதுசாரி அரசியலின் செல்வாக்கின் காரணமாக 2016 ஆம் ஆண்டு ரோஹித் வெமுலாவை இழந்தோம். அவரது நிறுவனக் கொலையில் பாஜகவின் தேசிய அளவிலான தலைவர்களும் அகில பாரதிய வித்யார்த்தி பரிஷத் (ABVP)-ம் வகித்த பங்கை மறக்க முடியாது. எட்டு ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டாலும், உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் தலித் மாணவர்களுக்கு எதிரான சாதி பாகுபாட்டைத் தடுக்க முன்மொழியப்பட்ட 'ரோஹித் சட்டம்' இன்னும் நிறைவேற்றப்படவில்லை. தலித் மாணவர்களின் உயிரைக் காப்பாற்றுவதில் மோடி அரசாங்கம் எந்த அக்கறையும் காட்டவில்லை.
2006 ஆம் ஆண்டில், பேராசிரியர் சுக்தியோ தோரட் தலைமையிலான குழு, அகில இந்திய மருத்துவ அறிவியல் நிறுவனத்தில் (AIIMS) சாதி பாகுபாடு குறித்து ஆய்வு செய்து 2007 இல் ஒரு அறிக்கையை சமர்ப்பித்தது. இது AIIMS போன்ற நிறுவனங்களில் தலித் மாணவர்கள் அனுபவிக்கும் துன்பங்களை வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டு வந்தது. இந்த அறிக்கையின் சில முக்கிய கண்டுபிடிப்புகள் கீழே உள்ள அட்டவணையில் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளன:
புகழ்பெற்ற உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் தலித் மாணவர்கள் அனுபவிக்கும் கடுமையான சாதி பாகுபாடு மற்றும் தீண்டாமையை இந்த கண்டுபிடிப்புகள் வெளிப்படுத்துகின்றன. அவர்களின் தோல் நிறம், சாதி சார்ந்த தொழில்கள் மற்றும் அவர்களின் படிப்புக்கு இடஒதுக்கீடு பெறுவதற்காக அவர்கள் தொடர்ந்து சாதி அவதூறுகளால் அவமானப்படுத்தப்பட்டனர். கல்லூரி நிர்வாகமும் ஆசிரியர்களும் தலித் மாணவர்களை வேண்டுமென்றே தோல்வியடையச் செய்தனர், அவர்களின் முனைவர் பட்டங்களை நிறுத்தினர், மேலும் அவர்களின் உதவித்தொகை மற்றும் உதவித்தொகை வழங்குவதை தாமதப்படுத்தினர்.
சாதி பாகுபாட்டிற்கு முதன்மையான காரணம் இந்தியாவின் சாதி அமைப்பு. நாட்டின் அனைத்து நிறுவனங்களிலும் சாதி ஊடுருவியிருப்பது போல, உயர்கல்வி நிறுவனங்களும் சாதி பாகுபாட்டில் மூழ்கியுள்ளன. அவை பிராமணியம் மற்றும் முதலாளித்துவத்தால் முழுமையாகப் பிணைக்கப்பட்டுள்ளன.
கல்வியில் பிராமணியத்தின் தோற்றம்
அறிவியல் அறிவும் இலக்கியமும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட வேண்டும் என்று ஆணையிட்ட 1813 ஆம் ஆண்டு பிரிட்டிஷ் சாசனம், நவீன இந்தியாவில் உயர்கல்வியின் அடித்தளமாக இருந்தது. 1835 ஆம் ஆண்டு தாமஸ் பாபிங்டன் மெக்காலேயின் நிமிடம், இந்திய கல்வி முறை பிரிட்டிஷ் மேலாதிக்கத்தை அடைய "ரத்தத்திலும் நிறத்திலும் இந்தியர்கள், ஆனால் ரசனையில், கருத்தில், ஒழுக்கத்தில் மற்றும் அறிவுத்திறனில் ஆங்கிலேயர்கள்" என்ற ஒரு வகுப்பை உருவாக்க வேண்டும் என்று அறிவித்த போதிலும், அது சூத்திரர்களும் ஆதி-சூரர்களும் கல்வி பெற உதவியது.
அதே நேரத்தில், பூலே தம்பதியினர் - ஜோதிபா பூலே மற்றும் சாவித்ரிபாய் பூலே - இந்திய கல்வி முறைக்கு அடித்தளம் அமைத்தனர். அவர்கள் சுமார் அரை நூற்றாண்டு காலம் வெற்றியைக் கண்டனர், ஆனால் இந்திய உள்ளூர் அரசாங்கங்கள் பிராமண சாதி ஒழுங்கிற்கு எதிரான கல்வியை வழங்கியதால் அவர்களின் பாடத்திட்டத்தை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.
1854 ஆம் ஆண்டில், இந்தியாவில் கல்வி சீர்திருத்தத்திற்கான பரிந்துரைகளின் தொகுப்பான சார்லஸ் வுட்டின் டெஸ்பாட்ச், கற்றல் இடங்கள் சாதாரண மக்களுக்குத் திறக்கப்பட வேண்டும் என்று உத்தரவிட்டது. இதன் விளைவாக, பம்பாய், சென்னை மற்றும் கல்கத்தாவில் பல்கலைக்கழகங்கள் அமைக்கப்பட்டன, மேலும் கிறிஸ்தவ மிஷனரிகள் இந்தப் பல்கலைக்கழகங்களுடன் இணைக்கப்பட்ட 28 கல்லூரிகளைத் தொடங்கினர்.
இதற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக, சீக்கிய பல்கலைக்கழகம், அலிகார் முஸ்லிம் பல்கலைக்கழகம், வேத பல்கலைக்கழகம், பனாரஸ் இந்து பல்கலைக்கழகம் மற்றும் காசி வித்யாபீடம் போன்ற பல உயர் பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் கல்லூரிகள் மதத்தின் அடிப்படையில் அமைக்கப்பட்டன. இதனால், பல்வேறு மதங்களைச் சேர்ந்த ஆதிக்க சாதிகள் மற்றும் வகுப்புகள் பிராமணியக் கல்வியைப் பரப்ப முன்வந்தன. அறிவியல் மனப்பான்மைக்கு சிறிதும் அக்கறை இல்லாத பாடத்திட்டத்திற்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளிக்கப்பட்டது. சாதி ஒழிப்பு, மதவெறி, பாலின அடிப்படையிலான பாகுபாடு, மொழி பாகுபாடு அல்லது சமத்துவம் மற்றும் ஓரங்கட்டப்பட்ட சமூகங்களின் கலாச்சாரங்கள் பற்றி பாடத்திட்டத்தில் எதுவும் இல்லை.
1916 ஆம் ஆண்டு முதல், பிரிட்டிஷ் அரசாங்கமே மைசூர், உஸ்மானியா மற்றும் அண்ணாமலை பல்கலைக்கழகங்களை அமைத்தது. மேலோட்டமாகப் பார்த்தால், இந்த நிறுவனங்கள் மதச்சார்பற்றவை என்றாலும், ஆரம்பத்தில் பெரும்பாலும் ஆதிக்க சாதியைச் சேர்ந்தவர்களே கல்வி கற்றனர். அக்கால கார்ப்பரேட் துறையும் இதைப் பின்பற்றி கல்வி நிறுவனங்களைத் தொடங்கியது. ஓரளவிற்கு, இந்த நிறுவனங்கள் நிதி ஆதாயத்தை விட சேவை செய்ய வேண்டும் என்ற விருப்பத்தால் அதிகம் தூண்டப்பட்டவை என்ற எண்ணம் இருந்தது. இதன் விளைவாக, பொதுமக்களிடையே வசதி படைத்த வர்க்கங்கள் மீதான போற்றுதல் உணர்வு உருவாக்கப்பட்டது.
டாட்டாக்கள், பிர்லாக்கள் மற்றும் பிற முதலாளிகள் கல்வி நிறுவனங்களைத் தொடங்கினர், மேலும் அதே உயர் வகுப்பினருக்கு பிராமண மற்றும் முதலாளித்துவ கல்வியை வழங்குவதன் மூலம், இந்த நிறுவனங்களை நவ அக்ரஹாரங்களாக மாற்றினர்.
சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய பிராமணியம்
டாக்டர் ராதாகிருஷ்ணன் தலைமையில் அமைக்கப்பட்ட சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் பல்கலைக்கழக கல்வி ஆணையம் (1948-50), கல்வியை உலகளாவியதாக்க எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை. 1966 ஆம் ஆண்டு கோத்தாரி ஆணையம், கல்வி சமூக சீர்திருத்தத்தை கொண்டு வராது என்று கூறும் அளவுக்குச் சென்றது, மேலும் கல்வியில் தலித்துகள், சூத்திரர்கள் அல்லது பெண்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்க எந்த முயற்சியும் எடுக்கவில்லை.
1980களில், ஆங்கிலேயர்களின் ஆங்கிலக் கல்விக் கொள்கைகளாலும், சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய இந்திய அரசாங்கங்களாலும் பயனடைந்த பிராமணர்களும் பனியாக்களும், ஜவஹர்லால் நேருவின் காலத்தில் நிறுவப்பட்ட புதிய தொழில்களால் உருவாக்கப்பட்ட வேலைகளை ஏற்கத் தயாராக இருந்தனர். இந்த ஆதிக்க சாதி மக்களின் மூன்றாம் தலைமுறையினரின் உயர்கல்வியைப் பாதுகாக்க வேண்டியிருந்தது. 1980களின் பிராமண-பனியா அதிகாரத்துவம் உயர்கல்விக்கான தேவை அதிகரித்துள்ளதை உணர்ந்து, அதன் விரிவாக்கத்திற்கான வாய்ப்புகளை உருவாக்கியது. 1986 வாக்கில், மாவட்டம் முழுவதும் 150 பல்கலைக்கழகங்களும் 5,000 கல்லூரிகளும் இருந்தன. இந்த நிறுவனங்களில் படித்த மூன்றாம் தலைமுறை பிராமண-பனியா சக்திகள்தான் 1990களில் மண்டல் எதிர்ப்புப் போராட்டங்களுக்கு வலிமை அளித்தன.
1980களில், தலித்துகளுக்கான கல்வியை வலியுறுத்திய தலித் இயக்கங்கள் நாடு முழுவதும் வேரூன்றியிருந்தன. ஷாஹு மகாராஜ், உடையார்கள் போன்ற மக்கள் சார்பு மன்னர்களின் ஆட்சியின் போது பிராமணரல்லாத சாதியினர் வேலைகளில் இடஒதுக்கீடு பெற்றனர் என்பது உண்மைதான் என்றாலும், சுதந்திர இந்தியாவின் அரசியலமைப்புச் சட்டம் அமலுக்கு வந்த பின்னரே அந்த வாய்ப்புகள் பெரும்பாலான தலித்துகளை சென்றடைந்தன. 1961 ஆம் ஆண்டில் 9.06% தலித்துகள் மட்டுமே கல்வியறிவு பெற்றிருந்தனர் என்பது இதற்கு சான்றாகும். சுதந்திரத்திற்குப் பிந்தைய இந்தியாவில் அதிக எண்ணிக்கையில் ஆரம்பக் கல்வியைப் பெற்ற முதல் தலைமுறை தலித்துகள் 2011 ஆம் ஆண்டு வாக்கில் தலித்துகளின் கல்வியறிவு விகிதத்தை 65.32% ஆக உயர்த்தியிருந்தாலும், அவர்கள் இன்னும் பிற சாதிகளின் கல்வியறிவு விகிதமான 78.78% ஐ விட பின்தங்கியுள்ளனர். தலித்துகளின் கல்விக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்காத சுதந்திர இந்தியாவின் அடுத்தடுத்த அரசாங்கங்கள் இந்த நிலைமைக்கு நேரடிப் பொறுப்பாகும்.
இருப்பினும், 1980களில், தலித்துகள் அரசாங்கத்தில் குரூப் சி மற்றும் டி வேலைகளில் நுழையத் தொடங்கினர். இரண்டாம் தலைமுறை தலித்துகள் 2000களில் உயர்கல்வியை நோக்கித் திரும்பினர், ஆனால் பெரும்பாலும் மனிதநேயப் பாடங்களைப் படிக்கத் தேர்ந்தெடுத்தனர். இதனால், தொழில்நுட்ப மற்றும் மருத்துவக் கல்வி இன்னும் பிராமணர்கள், பனியாக்கள் மற்றும் பிற நில உரிமையாளர் சாதிகள் மற்றும் வகுப்புகளின் கோட்டையாகவே இருந்தது. கீழே உள்ள அட்டவணைகள் இதை விளக்குகின்றன:
1990களில், நவீன தாராளமய திட்டத்தின் ஒரு பகுதியாக தனியார் கல்வி நிறுவனங்களுக்கு சிவப்பு கம்பளம் விரிக்கப்பட்டது. உலக வங்கி மற்றும் சர்வதேச நாணய நிதியம் வளரும் நாடுகளுக்கு விதித்த நிபந்தனைகளுக்குப் பின்னால் உள்ள சித்தாந்தத்தைப் புரிந்துகொண்ட போதிலும், பிராமண-பனியா அறிவுஜீவிகள் சுதந்திர சந்தைக் கொள்கைகளை ஆதரித்தனர். இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, அமெரிக்க முதலாளிகள் ஆயுத மேம்பாட்டில் முதலீடு செய்வதிலிருந்து விலகி, கல்வி மற்றும் சுகாதாரத்தில் கவனம் செலுத்தத் தொடங்கினர். அரசாங்கத்திலும் அதிகாரத்துவத்திலும் இருந்த பிராமணர்களும் பனியாக்களும் 2000களில் கல்வித் துறையில் இந்த லாபம் ஈட்டுபவர்களை முழு மனதுடன் வரவேற்றனர். இந்தத் திட்டத்தின் ஆதரவாளர்களில் சந்தர்ப்பவாத சூத்திரர் மற்றும் தலித் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பிரதிநிதிகள் மற்றும் அறிவுஜீவிகள் ஒரு வகுப்பினர்.
இவ்வாறு, 1990களில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட தாராளமயமாக்கல், தனியார்மயமாக்கல் மற்றும் உலகமயமாக்கல் கொள்கைகள் காரணமாக, உயர்கல்வி தனியார் முதலாளிகளின் கைகளில் முடிந்தது. 1983 ஆம் ஆண்டில், 80% க்கும் மேற்பட்ட கல்வி நிறுவனங்கள் அரசாங்கத்தால் நடத்தப்பட்டன. 1999 வாக்கில், அரசாங்கத்தின் பங்கு 67% ஆகக் குறைக்கப்பட்டது, கல்வியில் தனியார் முதலீடு 11% அதிகரித்தது.
கட்டமைப்பு சரிசெய்தல் திட்டங்களின் விளைவாக, கல்விக்கான பொதுச் செலவினங்களை அரசாங்கம் வியத்தகு முறையில் குறைத்தது. இதற்கான பெருமை அப்போதைய பிரதமர் பி.வி. நரசிம்ம ராவ் மற்றும் நிதியமைச்சர் மன்மோகன் சிங்கிற்குச் சேரும். 2006-07 வாக்கில், பொறியியலில் சுமார் 91%, பிசியோதெரபியில் 92%, மருந்தகத்தில் 95% மற்றும் ஹோட்டல் மேலாண்மை நிறுவனங்களில் 94% ஆகியவை தனியார் நிறுவனங்களாக நடத்தப்பட்டன.
பொதுக் கல்வி தொடர்பான வழக்குகளில் நீதித்துறை கூட பெரும்பாலும் தனியார் முதலாளிகளுக்கு ஆதரவாகத் தீர்ப்பளித்துள்ளது. தொழில்நுட்ப மற்றும் உயர்கல்வி பெற வேண்டும் என்று கனவு கண்ட மூன்றாம் தலைமுறை தலித்துகள் இப்போது கடக்க முடியாத தடைகளை எதிர்கொண்டனர். ஒருபுறம், அரசு பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் கல்லூரிகளின் பிராமணமயமாக்கல் தான் தாண்டவத்தை நிகழ்த்திக் கொண்டிருந்தது, மறுபுறம், லாபம் ஈட்டும் முதலாளிகளால் நடத்தப்படும் தனியார் கல்லூரிகள், பாலியை படாலாவுக்குள் தள்ள வாமனன் எடுத்த நடவடிக்கைகளைப் போன்றவை.
உயர்கல்வி நிறுவனங்கள் ஆதிக்க சாதிகளைச் சேர்ந்த ஆசிரியர்களால் நிரம்பி வழிவதால் இந்த நிலைமை மேலும் மோசமடைந்தது. 2024 ஆம் ஆண்டு தகவல் அறியும் உரிமைச் சட்டத்தின்படி, 13 ஐஐஎம்களில் 82.8% ஆசிரியர்கள் ஆதிக்க சாதிகளைச் சேர்ந்தவர்கள். தலித் ஆசிரியர்கள் 5%, ஆதிவாசிகள் 1%, மற்றும் பிற பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிகள் (ஓபிசி) 9.6%. இதேபோல், 21 ஐஐடிகளில் 80% ஆசிரியர்கள் ஆதிக்க சாதிகளைச் சேர்ந்தவர்கள், அதே நேரத்தில் தலித்துகள் 6%, ஆதிவாசிகள் 1.6%, மற்றும் ஓபிசிக்கள் 11.2%. சில கல்வி நிறுவனங்களில், ஓரங்கட்டப்பட்ட சமூகங்களில் இருந்து ஒரு ஆசிரியர் கூட இல்லை. இடஒதுக்கீடு பிரிவுகளில் பல பதவிகள் ஆண்டுதோறும் நிரப்பப்படாமல் உள்ளன. மற்றொரு கவலைக்குரிய விஷயம் என்னவென்றால், 2018 மற்றும் 2023 க்கு இடையில் மத்திய பல்கலைக்கழகங்கள் உட்பட உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் சேர்ந்த 13,626 தலித், ஆதிவாசி மற்றும் ஓபிசி மாணவர்கள் வெளியேறிவிட்டனர். இவர்களில் பாதி பேர் எஸ்சி மற்றும் எஸ்டி மாணவர்கள்.
பிராமணியம் மற்றும் முதலாளித்துவத்தின் இந்த அவதாரங்கள் ரோஹித் வெமுலா உட்பட பல தலித்துகளின் உயிரைப் பறித்துள்ளன.
2014 முதல் மோடி அரசாங்கத்தின் கீழ், கல்விக் கொள்கைகள் முற்றிலும் பிராமணமயமாக்கப்பட்டுள்ளன. அதே நேரத்தில், பட்டதாரி மற்றும் முதுகலை படிப்புகளுக்கான உதவித்தொகைகள் குறைக்கப்பட்டுள்ளன. 2015 மற்றும் 2024 க்கு இடையில், கல்விக்கான பொதுச் செலவு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் வெறும் 4.1-4.6% மட்டுமே. கல்லூரி வளாகங்களில் தனது வகுப்புவாத இந்துத்துவா அரசியலைப் புகுத்தி, ஏபிவிபியை ஆதரிப்பதன் மூலம், மோடி அரசாங்கம் தலித்-பகுஜன் மாணவர்களின் சுயமரியாதையை நிலைநிறுத்தும் கோரிக்கைகளுக்கு எதிராக பிரச்சார பிரச்சாரங்களை மேற்கொண்டுள்ளது. இதை கேள்வி கேட்கும் எவரும் குறிவைக்கப்படுகிறார்கள். தனியார் முதலாளிகள் அரசாங்கமாக மாறிவிட்டார்கள் போல.
ரோஹித் சட்டம்
உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் நுழைவதற்கு தலித் மாணவர்கள் இவ்வளவு கடினமான சூழ்நிலையை எதிர்த்துப் போராடும்போது, பிராமண மற்றும் முதலாளித்துவ மனநிலை கொண்டவர்கள் அவர்கள் மீது சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாட்டைத் திணிக்கிறார்கள். 2007 இல் தோரட் குழு அறிக்கை விவரித்த நிலைமை இன்றும் தொடர்கிறது. அன்றைய UPA அரசாங்கம் அதை சரிசெய்ய எதுவும் செய்யவில்லை என்றாலும், இன்றைய NDA அரசாங்கம் சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாட்டை ஊக்குவிக்கிறது. இதுவே ரோஹித் வெமுலாவின் நிறுவனக் கொலைக்கு வழிவகுத்தது.
எந்த மாணவரும் தற்கொலை செய்து கொள்ள நிர்பந்திக்கப்படக்கூடாது, ஆனால் மோடி அரசாங்கம் நாடாளுமன்றத்தில் வழங்கிய தகவலின்படி, 2014 மற்றும் 2022 க்கு இடையில், ஐஐடிகள், ஐஐஎம்கள் மற்றும் பிற மத்திய பல்கலைக்கழகங்களில் 122 மாணவர்கள் தற்கொலை செய்து கொண்டனர். இந்த மாணவர்களில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் தலித்துகள் மற்றும் ஆதிவாசிகள். இடஒதுக்கீடு மற்றும் இடஒதுக்கீடு இல்லாதவர்கள், சைவம் மற்றும் அசைவம், வரி செலுத்துவோர் மற்றும் 'இலவசமாகப் படிப்பவர்கள்' பற்றிய அவதூறுகளால் நிறைந்த கல்லூரி வளாகங்கள், தலித், சூத்திர மற்றும் ஆதிவாசி மாணவர்களை திணறடிக்கின்றன.
இதுபோன்ற காலகட்டத்தில், சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாட்டிற்கு எதிரான ரோஹித் சட்டம் செயல்படுத்தப்பட வேண்டும். இது தலித் மாணவர்களைக் காப்பாற்றி அவர்களின் கனவுகளை நனவாக்க உதவும். நாட்டில் உள்ள ஒவ்வொரு மாநில அரசும் அத்தகைய சட்டத்தை இயற்ற மத்திய கூட்டணி அரசாங்கத்தின் மீது அழுத்தம் கொடுக்க வேண்டும். ரோஹித் வெமுலாவின் கடைசி விருப்பத்தை நிறைவேற்ற நாம் ஒரு மக்கள் இயக்கத்தைத் தொடங்க வேண்டும். தலித் மாணவர்களுக்கு பாகுபாடு இல்லாத சூழலை உருவாக்க, புதிய அக்ரஹாரங்களாக இருக்கும் உயர் கல்வி நிறுவனங்கள் சட்டத்தின் மூலம் மனிதாபிமானம் கொண்டதாக மாற்றப்பட வேண்டும்.
விகாஸ் மௌர்யா ஒரு எழுத்தாளர் மற்றும் ரோஹித் சட்டத்திற்கான பிரச்சாரத்தின் ஒரு பகுதியாக உள்ளார்.
இந்தப் பகுதியை அனிஷா ஷெத் மொழிபெயர்த்தார்.
நன்றி: TNM
Plea for SC/ST quota in Karnataka bar serious but don't want division on caste, religious lines: Supreme Court
The Court was hearing petitions filed by two Karnataka based bar bodies seeking reservation for SC/STs and OBCs in the governing council of the Advocates Association, Bengaluru.
The Supreme Court on Friday said that the plea by certain Karnataka lawyers seeking reservation for lawyers from marginalised communities in bar bodies is a serious one.
However, the Bench of Justices Surya Kant and N Kotiswar Singh added in the same breath that the while diversity in bar bodies is important, the Court is conscious of the fact that it cannot allow such bodies to become political platforms divided along caste and religion.
"Issue is serious and we have to deal with it.. (But) we do not want bar to be divided on caste and religious lines. We don't want that and we will not allow it to become a political platform. Let's be clear about that," the Court said.
The Court was hearing petitions filed by the All India Backward Classes Advocates Foundation and Karnataka SC/ST Backward Classes and Minorities Advocates Federation seeking reservation for candidates belonging to the Scheduled Castes and Scheduled Tribes (SC/ST) and Other Backward Class (OBC) categories in the governing council of the Advocates Association, Bengaluru (AAB).
The petitioners had initially approached the Karnataka High Court seeking parity citing the recent Supreme Court order that directed AAB to ensure representation of women lawyers in its governing council by reserving at least 30 percent of seats.
However, the High Court rejected the plea and asked the petitioners to move the Supreme Court instead.
This led to the present plea before the top court.
Senior Advocate Madhavi Divan, appearing for the petitioners, said that no member from SC/ST community has been a member of Governing Council of AAB for the last 50 years/
"The question is do under-represented community get affirmative action in bar associations. For 50 years, no member has been there in the bar association from SC ST community. It is serious. It is a question of access," Divan said.
The Court initially remarked that it will not entertain the issue since it could open a pandora's box and reservation for women was something which the Court directed for urban areas. The same may not be possible when it comes to reservation for SC/STs, it said.
"We will not entertain this since it will open a pandoras box. See when Union government gives reservation, they go with the report of expert committee. Presence of women lawyers is something we did in urban areas. (In this case) We have to appoint a committee to collect data on pan-India basis to see who are under-represented and marginalized. Today we do not have data and thus handicapped," Justice Kant said.
However, Divan persisted and argued that diversity is essential so that more people from such communities come into the legal fold.
"Ultimately, the profession needs role models. Diversity is an important consideration. Thus they have to come into the fold. For so many years there is no representation," she said.
She also highlighted practices from jurisdictions like Australia.
"We have gone far ahead of all these jurisdictions. We are nobody to comment on them.. but we can assure you that legal community in this country including those who are not well qualified, MPs, MLAs are extremely conscious of inadequate representation," the Court said.
It eventually agreed to hear the matter and said that it will take up the matter with another pending case concerning bar associations.
Both these matters will be heard on February 17.
(with your support)
Newsletters ePaper Sign in Home Delhi Elections Budget 2025 India Karnataka Opinion World Business Sports Video Bengaluru 2040 News Shots Explainers Bengaluru Science Trending Photos DH Brandspot Home News Shots Trending Menu × ADVERTISEMENT ADV...
Read more at: https://www.deccanherald.com/india/karnataka/schemes-for-nomadic-communities-find-no-takers-laments-official-3406737
Newsletters ePaper Sign in Home Delhi Elections Budget 2025 India Karnataka Opinion World Business Sports Video Bengaluru 2040 News Shots Explainers Bengaluru Science Trending Photos DH Brandspot Home News Shots Trending Menu × ADVERTISEMENT ADV...
Read more at: https://www.deccanherald.com/india/karnataka/couple-ties-the-knot-in-front-of-ambedkars-statue-in-karnatakas-kadur-3406420.
https://www.lokmattimes.com/national/stones-thrown-at-br-ambedkars-statue-in-bhojpur-police-launch-manhunt-for-culprits-a475/.
After Delhi debacle, Mann seeks to reach out to people
The Punjab cabinet, meeting after four months, decided to disburse pending arrears worth Rs 14,000 crore among state government employees and pensioners.
Finance Minister Harpal Singh Cheema said arrears of revised pay or pensions and leave encashment will be released from January 1, 2016, to June 30, 2022, and dearness allowance (DA) from July 1, 2021, to March 31, 2024.
Three lakh employees and an equal number of pensioners will benefit from this move.
The cabinet also nodded to create new posts in the Punjab State Legal Services Authority for setting up 22 new Lok Adalats. The cabinet sanctioned 476 new posts in the department.
The government decided to recruit 53 regular drivers in the excise department and amended rules and qualifications for direct recruitment of Physical Training Instructors (PTI teachers) in the elementary education department.
In another measure, the cabinet is reviving 822 posts of the Group C cadre in the health and family welfare department to enhance efficiency. It also gave approval for creating 97 posts of various cadres in the Dr BR Ambedkar State Institute of Medical Sciences, SAS Nagar. The teaching faculty at the Maharaja Bhupinder Singh Punjab Sports University, Patiala are to get UGC scales.
In a move aimed at generating more than 50,000 jobs for youth, the cabinet gave the nod for waiver of stamp duty, registration fee and other additional charges for transfer of land to the Special Purpose Vehicle “NICDC Punjab Industrial Corridor Development Corporation Limited” for the Integrated Manufacturing Cluster being developed as a part of the Amritsar Kolkata Industrial Corridor Project.
Allottees who defaulted by failing to deposit the money against the plot/ land allotted to them by PUDA and other Special Development Authorities are to get an amnesty policy.
Assam: CEM of BTC Pramod Boro lays foundation of Birsa Munda Cultural Complex in Kokrajhar
In a landmark initiative of the Government of BTR, CEM of BTC Pramod Boro inaugurated the foundation stone of the construction of Birsa Munda Cultural Complex at South Karigaon in Kokrajhar.
OUR CORRESPONDENT
KOKRAJHAR: In a landmark initiative of the Government of BTR, CEM of BTC Pramod Boro inaugurated the foundation stone of the construction of Birsa Munda Cultural Complex at South Karigaon in Kokrajhar today in the presence of EMs Wilson Hasda, Ranjit Basumatary, Gautam Das, Nominated Member Madhav Chandra Chetri, UPPL General Secretary Raju Kr Narzary, Chairperson of Kokrajhar Municipal Board Pratibha Brahma, Chairman of Adivasi Welfare Development Council (AWDC) Durga Hasda, and leaders of Kurukh Sahitya Sabha ASSAA and Adivasi Seva Samity.
In his speech, EM Gautam Das said that the Government of BTR, led by Pramod Boro, has been giving due importance to the development of all and working with collective opinion and decision. He said that the Cultural Complex and Bhavans were being built for different communities for the development of culture, socio-economy, and heritage. He further said that the construction of Birsa Munda Cultural Complex at Karigaon in Kokrajhar was an example of translating the BTR Community Vision Documents launched last December.
Vice-Chairman of Adivasi Welfare Development Council (AWDC) Subhash Tirky said that there had been violence and killings in the region in the past but today peace has returned. The peace should not be only in the news media but also among the people of the region, he said, adding that the publication of the BTR Community Vision Documents is a clear reflection of bringing peace among all sections of the society. He also said that the foundation stone of Birsa Munda Cultural Complex was not a demand from the community but the Government of BTR in 2020 had come forward for this Cultural Complex and this is becoming a reality now. He also said that there was no cultural complex in the name of Adivasi National Hero Birsa Munda other than the Bhawan earlier.
In his speech, the CEM of BTC Pramod Boro said that the construction of Birsa Munda Cultural Complex will start from tomorrow for the development of Adivasi culture and heritage. There have been only a few great leaders of the Adivasi communities in India and Birsa Munda is the highest figure among them in India and the Government of India has been giving due recognition of his contributions for the downtrodden Adivasi people. He said that the Prime Minister of India Narendra Modi had a true heart for the Adivasis and honoured the Adivasis, giving the top constitutional post of President of India to Draupadi Murmu and realized the popular theme, ‘Sabka Sath Sabka Vikas and Sabka Vishwas.’ He said that there had been ethnic clashes between the Bodos and Adivasis due to misunderstandings which made both the communities far backward for long.
“We have laid the foundation stones of Gorkha Bhawan and Cultural Complex, Chilarai Bhawan, and Bhupen Hazarika Bhawan at a cost of Rs 20 crore, Birsa Munda Cultural Complex at a cost of Rs 9.50 crore, statue of Birsa Munda in Gossaigaon, Swami Bibeka Nanda Bhawan at a cost of Rs 10 crore, etc.,” he said, adding that the Government of BTR will work for the protection of cultural, language, literature and heritage of every community and thus the BTR Community Vision Document was prepared after consulting with all communities. He also said that the student organizations used to stage protest demonstrations and movements for aspirations of the communities but the Government of BTR has started to go to the community to collect their grievances and shortcomings with an inclusive approach. He also said that for land patta, the Council Government had taken up land pattas to bona-fide and eligible people through online, offline, and Land Melas. He further called upon all to take collective responsibility to protect reserve forests and ecology to overcome global warming.
Boro said that the Government of BTR had two national parks, Raimana National Park and Sikhna Jwhwlao National Park in Kokrajhar to protect biodiversity, wild animals, and carried out surveys on water level through the experts of University. They have also created Bodoland Green Brigade to work under Bodoland Green Mission to recover the green cover of the region.
...end....
Follow us in WhatsApp channel.
Follow the News-Untouchable. channel on WhatsApp: https://whatsapp.com/channel/0029VaOwmSMEgGfKBvRSHX2T.
Comments
Post a Comment