22.02.2025..Untouchablity News.....अछूत समाचार.தீண்டாமை செய்திகள்.by Team சிவாஜி. शिवाजी .Shivaji.asivaji1962@gmail.com.9444917060.asivaji1961@gmail.com.facebook.sivajiyogatiruvannamalai.X.ShivajiA479023.
India’s Dalit Women: Silent Battles Against Sexual And Caste Abuse – OpEd
Posted On February 22, 2025
The relationship between sexual violence and caste in India exposes ingrained social injustices that have persisted for decades despite the country’s independence. Even though equality before the law is guaranteed by the Indian Constitution, people from marginalised communities—especially Dalits—often experience a very different reality. In India, caste has a significant influence on sexual violence and is not just a problem for one gender. The victim’s caste often dictates the reaction of the legal system, public indignation, and media coverage. This piece examines the widespread problem of rape in India, emphasising the particular difficulties faced by Dalit women and how caste affects justice
India’s caste system, though legally abolished, continues to govern social, economic, and political life. Caste determines one’s status and opportunities. The caste system dictates an individual’s standing and prospects, and Dalit women frequently experience dual oppression as members of a marginalised caste and as women. The National Crime Records Bureau (NCRB) states that a crime against Dalits is committed every fifteen minutes and that six Dalit women are raped every day. In spite of these concerning figures, Dalit victims frequently do not garner the same level of attention or condemnation as women from higher castes, highlighting the systematic discrimination that exists in Indian society.
There was a lot of public outrage, quick political responses, and media coverage of the upper-caste victim in the Bengal case. In contrast, the Bihar incident, in which a Dalit girl was the victim, received little attention from the media and generated little political or public outcry. The dearth of response in the Bihar case was partly caused by the victim’s caste, underscoring the institutionalised prejudice in the way these cases are managed.
There has long been a pattern of caste-based inequality in rape cases. A prime example of this inequality is the 2020 Hathras case, in which a young Dalit woman was brutally raped and killed. Government agents swiftly suppressed those pursuing justice, destroyed evidence, and dropped the case. The 2012 Nirbhaya case, on the other hand, involving a victim from the upper caste, caused a great deal of outrage, important legal changes, and even a special session of the Supreme Court. While the Nirbhaya case became emblematic of India’s struggle against sexual violence, it also exposed the partiality of public and judicial support.
Although frequently biased, the media plays a critical role in influencing public opinion and the administration of justice. Storylines about victims from the upper caste are more likely to be sensationalised and to be reported nonstop, but Dalit victims’ cases are often disregarded, with the media emphasising the “criminality” of the community rather than the suffering of the victims. Because of the selective reporting, Dalit voices are marginalised, and caste-based discrimination is perpetuated, allowing offenders to go unpunished.
The way the Indian judiciary and law enforcement operate is also influenced by caste dynamics. Crimes against Dalit women frequently result in intimidation of the victims’ families, delays in the investigation, and refusals to file First Information Reports (FIRs). However, when it comes to victims who are from higher castes, the authorities tend to move quickly and decisively. These obstacles in the court system for Dalit victims are glaringly evident in the Hathras case, where authorities keep protecting the offenders ahead of serving justice.
Socio-economic factors make Dalit women especially susceptible to sexual violence. Dalit women frequently work in low-paying, unofficial jobs with little access to legal, medical, or educational resources. Since they lack the social and financial resources to defend themselves, their economic marginalisation makes them easy pickings for sexual assault. Due to the combination of economic disparity and caste, Dalit women are primarily dependent on upper-class employers or landlords who can take advantage of their weaknesses without worrying about the consequences.
Although there is a strong legal framework in place to prevent sexual violence, caste prejudice frequently makes it difficult for these laws to be implemented. Law enforcement usually uses the Prevention of Atrocities Act insufficiently or ignores it, which reflects ingrained prejudices and the intention of shielding Dalits and Adivasis from caste-based violence. Victims of dominant caste abuse frequently have few choices because of the perpetrators’ frequent use of social and political influence to evade justice.
The social stigma attributed to Dalit women’s gender and caste exacerbates the psychological effects of sexual violence against them. Knowing that they are more likely to be victims of violence and not get justice because of their caste exacerbates the trauma of rape. The widespread sense of helplessness and terror that accompanies this perception of Dalit women as second-class citizens contributes to long-term mental health problems, such as elevated rates of anxiety, depression, and suicidal thoughts.
Dalit women and activists persist in resisting and fighting for justice in the face of these overwhelming obstacles. Dalit women’s rights and legislative and policy changes have been spearheaded by groups such as the National Dalit Movement for Justice (NDMJ) and the All India Dalit Mahila Adhikar Manch (AIDMAM). These organisations empower Dalit women by battling systematic discrimination, spreading awareness, and offering legal support. The community’s tenacity and resolve to end caste-based oppression are demonstrated by the increasing visibility of Dalit voices in the campaign against sexual assault.
Courtesy: Eurasia Review
தலித் பெண்கள் செய்தி
இந்தியாவின் தலித் பெண்கள்: பாலியல் மற்றும் சாதி துஷ்பிரயோகத்திற்கு எதிரான அமைதியான போர்கள் - ஓப்ட்
வெளியிடப்பட்டது பிப்ரவரி 22, 2025
.
இந்தியாவில் பாலியல் வன்முறைக்கும் சாதிக்கும் இடையிலான உறவு நாட்டின் சுதந்திரம் இருந்தபோதிலும் பல தசாப்தங்களாக நீடித்த சமூக அநீதிகளை அம்பலப்படுத்துகிறது. இந்திய அரசியலமைப்பால் சட்டத்தின் முன் சமத்துவம் உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்டாலும், ஓரங்கட்டப்பட்ட சமூகங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் -குறிப்பாக தலித்துகள் -பெரும்பாலும் மிகவும் மாறுபட்ட யதார்த்தத்தை அனுபவிக்கிறார்கள். இந்தியாவில், சாதி பாலியல் வன்முறையில் குறிப்பிடத்தக்க செல்வாக்கைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் இது ஒரு பாலினத்திற்கு ஒரு பிரச்சினை மட்டுமல்ல. பாதிக்கப்பட்டவரின் சாதி பெரும்பாலும் சட்ட அமைப்பு, பொது கோபம் மற்றும் ஊடகக் கவரேஜ் ஆகியவற்றின் எதிர்வினை குறித்து ஆணையிடுகிறது. இந்த துண்டு இந்தியாவில் கற்பழிப்பின் பரவலான பிரச்சினையை ஆராய்கிறது, தலித் பெண்கள் எதிர்கொள்ளும் குறிப்பிட்ட சிரமங்களையும், சாதி நீதியை எவ்வாறு பாதிக்கிறது என்பதையும் வலியுறுத்துகிறது
இந்தியாவின் சாதி அமைப்பு, சட்டப்பூர்வமாக ஒழிக்கப்பட்டிருந்தாலும், சமூக, பொருளாதார மற்றும் அரசியல் வாழ்க்கையை தொடர்ந்து நிர்வகிக்கிறது. ஒருவரின் நிலை மற்றும் வாய்ப்புகளை சாதி தீர்மானிக்கிறது. சாதி அமைப்பு ஒரு நபரின் நிலை மற்றும் வாய்ப்புகளை ஆணையிடுகிறது, மேலும் தலித் பெண்கள் ஒரு ஓரங்கட்டப்பட்ட சாதியின் உறுப்பினர்களாகவும் பெண்களாகவும் இரட்டை அடக்குமுறையை அனுபவிக்கிறார்கள். தேசிய குற்ற பதிவுகள் பணியகம் (என்.சி.ஆர்.பி) ஒவ்வொரு பதினைந்து நிமிடங்களுக்கும் தலித்துகளுக்கு எதிரான குற்றம் செய்யப்படுவதாகவும், ஒவ்வொரு நாளும் ஆறு தலித் பெண்கள் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்படுவதாகவும் கூறுகிறது. இந்த புள்ளிவிவரங்கள் இருந்தபோதிலும், தலித் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் அடிக்கடி உயர் சாதியினரைச் சேர்ந்த பெண்களைப் போலவே அதே அளவிலான கவனத்தையும் கண்டனத்தையும் பெறுவதில்லை, இது இந்திய சமுதாயத்தில் இருக்கும் முறையான பாகுபாட்டை எடுத்துக்காட்டுகிறது.
வங்காள வழக்கில் ஏராளமான பொது சீற்றம், விரைவான அரசியல் பதில்கள் மற்றும் உயர் சாதி பாதிக்கப்பட்டவரின் ஊடகங்கள் இருந்தன. இதற்கு நேர்மாறாக, பீகார் சம்பவம், ஒரு தலித் பெண் பாதிக்கப்பட்டவர், ஊடகங்களிலிருந்து சிறிய கவனத்தைப் பெற்றார் மற்றும் அரசியல் அல்லது பொது கூச்சலை ஏற்படுத்தினார். பீகார் வழக்கில் பதிலின் பற்றாக்குறை பாதிக்கப்பட்டவரின் சாதியால் ஓரளவு ஏற்பட்டது, இந்த வழக்குகள் நிர்வகிக்கப்படும் விதத்தில் நிறுவனமயமாக்கப்பட்ட தப்பெண்ணத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.
கற்பழிப்பு நிகழ்வுகளில் சாதி அடிப்படையிலான சமத்துவமின்மையின் ஒரு முறை நீண்ட காலமாக உள்ளது. இந்த சமத்துவமின்மைக்கு ஒரு பிரதான எடுத்துக்காட்டு 2020 ஹத்ராஸ் வழக்கு, இதில் ஒரு இளம் தலித் பெண் கொடூரமாக பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டு கொல்லப்பட்டார். அரசாங்க முகவர்கள் நீதியைப் பின்பற்றுபவர்களை விரைவாக அடக்கினர், ஆதாரங்களை அழித்தனர், வழக்கை கைவிட்டனர். 2012 நிர்பயா வழக்கு, மறுபுறம், உயர் சாதியிலிருந்து பாதிக்கப்பட்டவர் சம்பந்தப்பட்டதால், பெரும் சீற்றம், முக்கியமான சட்ட மாற்றங்கள் மற்றும் உச்சநீதிமன்றத்தின் ஒரு சிறப்பு அமர்வைக் கூட ஏற்படுத்தியது. பாலியல் வன்முறைக்கு எதிரான இந்தியாவின் போராட்டத்தின் அடையாளமாக நிர்பயா வழக்கு ஆனாலும், அது பொது மற்றும் நீதித்துறை ஆதரவின் பாகுபாடையும் அம்பலப்படுத்தியது.
அடிக்கடி பக்கச்சார்பாக இருந்தாலும், பொதுக் கருத்தையும் நீதி நிர்வாகத்தையும் பாதிப்பதில் ஊடகங்கள் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றன. உயர் சாதியினரால் பாதிக்கப்பட்டவர்களைப் பற்றிய கதைக்களங்கள் பரபரப்பானவை மற்றும் இடைவிடாமல் புகாரளிக்க அதிக வாய்ப்புகள் உள்ளன, ஆனால் தலித் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் வழக்குகள் பெரும்பாலும் புறக்கணிக்கப்படுகின்றன, பாதிக்கப்பட்டவர்களின் துன்பத்தை விட சமூகத்தின் “குற்றத்தை” ஊடகங்கள் வலியுறுத்துகின்றன. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அறிக்கையிடல் காரணமாக, தலித் குரல்கள் ஓரங்கட்டப்பட்டுள்ளன, மேலும் சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாடு நிலைத்திருக்கிறது, குற்றவாளிகள் தண்டிக்கப்படாமல் செல்ல அனுமதிக்கிறது.
இந்திய நீதித்துறை மற்றும் சட்ட அமலாக்கமும் செயல்படும் விதமும் சாதி இயக்கவியலால் பாதிக்கப்படுகிறது. தலித் பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் அடிக்கடி பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பங்களை மிரட்டுகின்றன, விசாரணையில் தாமதங்கள் மற்றும் முதல் தகவல் அறிக்கைகளை (FIR கள்) தாக்கல் செய்ய மறுப்பதை ஏற்படுத்துகின்றன. இருப்பினும், உயர் சாதியினரைச் சேர்ந்த பாதிக்கப்பட்டவர்களிடம் வரும்போது, அதிகாரிகள் விரைவாகவும் தீர்க்கமாகவும் நகர முனைகிறார்கள். தலித் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கான நீதிமன்ற அமைப்பில் இந்த தடைகள் ஹத்ராஸ் வழக்கில் வெளிப்படையாகத் தெரிகிறது, அங்கு குற்றவாளிகளை நீதிக்கு முன்னதாக அதிகாரிகள் பாதுகாத்து வருகிறார்கள்.
சமூக-பொருளாதார காரணிகள் தலித் பெண்களை குறிப்பாக பாலியல் வன்முறைக்கு ஆளாக்குகின்றன. டாலிட் பெண்கள் அடிக்கடி குறைந்த ஊதியம் பெறும், அதிகாரப்பூர்வமற்ற வேலைகளில் சட்ட, மருத்துவ அல்லது கல்வி வளங்களுக்கு குறைந்த அணுகல் இல்லாமல் வேலை செய்கிறார்கள். தங்களைத் தற்காத்துக் கொள்வதற்கான சமூக மற்றும் நிதி ஆதாரங்கள் அவர்களுக்கு இல்லாததால், அவர்களின் பொருளாதார ஓரங்கட்டல் பாலியல் வன்கொடுமைக்கு எளிதாக எடுப்பதை உருவாக்குகிறது. பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வு மற்றும் சாதி ஆகியவற்றின் காரணமாக, தலித் பெண்கள் முதன்மையாக உயர் வர்க்க முதலாளிகள் அல்லது நில உரிமையாளர்களைச் சார்ந்து இருக்கிறார்கள், அவர்கள் விளைவுகளைப் பற்றி கவலைப்படாமல் தங்கள் பலவீனங்களைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள முடியும்.
பாலியல் வன்முறையைத் தடுக்க ஒரு வலுவான சட்ட கட்டமைப்பு இருந்தாலும், சாதி தப்பெண்ணம் அடிக்கடிஇந்த சட்டங்கள் செயல்படுத்தப்படுவது கடினம். சட்ட அமலாக்கம் வழக்கமாக அட்டூழியங்களைத் தடுக்கும் சட்டத்தை போதுமானதாகவோ அல்லது புறக்கணிக்கவோ பயன்படுத்துகிறது, இது ஆழமான தப்பெண்ணங்களை பிரதிபலிக்கிறது மற்றும் சாதி அடிப்படையிலான வன்முறையிலிருந்து தலித்துகள் மற்றும் ஆதிவாசிகளை பாதுகாக்கும் நோக்கத்தை பிரதிபலிக்கிறது. ஆதிக்கம் செலுத்தும் சாதி துஷ்பிரயோகத்திற்கு ஆளானவர்களுக்கு அடிக்கடி சில தேர்வுகள் உள்ளன, ஏனெனில் குற்றவாளிகள் நீதியைத் தவிர்ப்பதற்கு சமூக மற்றும் அரசியல் செல்வாக்கை அடிக்கடி பயன்படுத்துகிறார்கள்.
தலித் பெண்களின் பாலினம் மற்றும் சாதி ஆகியோருக்குக் கூறப்பட்ட சமூக களங்கம் அவர்களுக்கு எதிரான பாலியல் வன்முறையின் உளவியல் விளைவுகளை அதிகரிக்கிறது. அவர்கள் வன்முறைக்கு பலியானவர்களாக இருப்பார்கள், அவர்களின் சாதி காரணமாக நீதி கிடைக்காது என்பதை அறிவது கற்பழிப்பின் அதிர்ச்சியை அதிகரிக்கிறது. தலித் பெண்களை இரண்டாம் தர குடிமக்களாக மாற்றியமைக்கும் உதவியற்ற தன்மை மற்றும் பயங்கரவாதத்தின் பரவலான உணர்வு, கவலை, மனச்சோர்வு மற்றும் தற்கொலை எண்ணங்களின் உயர்ந்த விகிதங்கள் போன்ற நீண்டகால மனநல பிரச்சினைகளுக்கு பங்களிக்கிறது.
இந்த பெரும் தடைகளை எதிர்கொண்டு தலித் பெண்கள் மற்றும் ஆர்வலர்கள் நீதிக்காக எதிர்க்கும் மற்றும் போராடுவதில் தொடர்ந்து உள்ளனர். தலித் பெண்களின் உரிமைகள் மற்றும் சட்டமன்ற மற்றும் கொள்கை மாற்றங்கள் நேஷனல் தலித் இயக்கம் (என்.டி.எம்.ஜே) மற்றும் அகில இந்திய தலித் மஹிலா ஆதிகர் மாஞ்ச் (எய்ட்மாம்) போன்ற குழுக்களால் முன்னிலை வகித்தன. இந்த அமைப்புகள் முறையான பாகுபாட்டை எதிர்த்துப் போராடுவதன் மூலமும், விழிப்புணர்வை பரப்புவதன் மூலமும், சட்டரீதியான ஆதரவை வழங்குவதன் மூலமும் தலித் பெண்களுக்கு அதிகாரம் அளிக்கின்றன. பாலியல் வன்கொடுமைக்கு எதிரான பிரச்சாரத்தில் தலித் குரல்களின் தெரிவுநிலையால் சாதி அடிப்படையிலான அடக்குமுறையை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதற்கான சமூகத்தின் உறுதியும் தீர்மானமும் நிரூபிக்கப்படுகின்றன.
Also, ₹550 crore was proposed to strengthen the Mukhyamantri Mass Marriage Scheme for women from weaker sections.
In the Budget presented for 2025-26 on Thursday, the Uttar Pradesh government allocated substantial funds for social welfare programmes that aim to benefit the elderly, farmers, SCs, STs, OBCs, Divyangjans, and minorities.
Govt commits ₹8,105 crore for pension to elderly, farmers
An amount of ₹8,105 crore was allocated towards the Old Age/Farmer Pension Scheme, under which lakhs of beneficiaries get ₹1,000 per month. Also, ₹550 crore was proposed to strengthen the Mukhyamantri Mass Marriage Scheme for women from weaker sections.
A sum of ₹100 crore was set aside to support the marriage of women from poor Scheduled Caste (SC) families; ₹50 crore was allocated under the marriage grant scheme for women from economically weaker families under the general category. Furthermore, ₹60 crore was allocated to assist voluntary organisations in running residential homes for the elderly and disabled.
A provision of ₹968 crore was made for Pre-Tenth and Post-Tenth Scholarship Schemes for SC students, while ₹900 crore was allocated under the same scheme for students from the general category. For students from scheduled tribe (ST) communities, ₹6 crore was earmarked. A provision of ₹2,825 crore was made for the scholarship scheme for students from backward-class communities.
Apart from this, ₹200 crore was set aside for financial assistance during the marriages of women from poor families of backward-class communities. A sum of ₹35 crore was allocated to provide computer training to the unemployed youth from backward classes.
The government allocated ₹1,424 crore for the Divyang Maintenance Grant Scheme. Additionally, ₹35 crore was earmarked for the purchase of artificial hearing aids and assistive devices for physically challenged individuals, and ₹10 crore was proposed to be spent on a grant scheme to support the medical treatment of disabled persons.
To support the early development of children with disabilities, the government has been operating ‘Bachpan Day Care Centers’ in 18 divisional districts, where children aged 3 to 7 years who are hearing-impaired, mentally challenged, or visually impaired get pre-school ready.
For the welfare and upliftment of minorities, an amount of ₹1,998 crore was allocated. To promote education among students from the minority community, a provision of ₹365 crore has been made for Pre-Tenth and Post-Tenth Scholarship Schemes, enabling them to pursue higher education and secure better career opportunities.
World Day Of Social Justice 2025: How India Is Expanding Its Circle Of Inclusion
The ground beneath our feet is shifting, as struggles once relegated to the shadows (Dalit rights, LGBTQ+ equality, tribal autonomy) are stepping into the daylight.
Every February 20, the world pauses to reflect on the pursuit of fairness, dignity, and human rights. In our nation, where social hierarchies have long dictated opportunity and exclusion, World Day of Social Justice is a landmark for those who refuse to accept injustice as fate. True justice is never handed down freely; it must be demanded, fought for, and painstakingly built.
The struggles of B.R. Ambedkar in securing rights for Dalits, the ongoing movement for LGBTQ+ equality, and the rising visibility of marginalized voices in workplaces and courtrooms show that progress is neither linear nor inevitable. However, the tide is turning rapidly. Justice is expanding its reach to those who have long been denied it.
The Unfinished Battle for Dignity
For centuries, Dalits, once labeled the “untouchables,” have been condemned to the margins of Indian society. From manual scavenging to systemic economic exclusion, their oppression has been brutal and enduring. Dr. B.R. Ambedkar sought to undo this injustice by embedding affirmative action into law, but legal frameworks do not erase prejudice overnight.
However, in recent years, a new Dalit consciousness has emerged. Young leaders, activists, and intellectuals are reshaping the conversation, no longer seeking mere inclusion but demanding a radical restructuring of social power.
Consider Bezwada Wilson, who has led a relentless campaign against manual scavenging. He has been pushing government agencies to enforce laws that remain largely on paper. Or Jignesh Mevani, a firebrand Dalit leader from Gujarat, who has challenged both caste and political hierarchy. There’s also Rohith Vemula, whose tragic suicide in 2016 became a national wake-up call, igniting debates on casteism within India’s universities.
Dalit rights activist Jignesh Mevani is a member of the Gujarat Legislative Assembly (ANI Photo)
The internet has further enabled this resistance. Dalit influencers and content creators on social media are rewriting narratives, celebrating Dalit culture, and exposing caste-based discrimination in ways that mainstream media long ignored.
LGBTQ+ Rights
If caste is India’s oldest wound, LGBTQ+ rights are among its newest battlegrounds. Until 2018, homosexuality was a crime under Section 377 of the Indian Penal Code, a colonial-era law that equated same-sex relationships with unnatural offences. Then, the Supreme Court struck it down in a landmark judgement.
Since then, the LGBTQ+ movement has gained momentum. Transgender rights were legally recognized in 2014, when the Supreme Court declared transgender people as a third gender, paving the way for reservations in education and employment. The Transgender Persons (Protection of Rights) Act, 2019 (though flawed) at least marked an acknowledgment of their struggles.
But true equality remains distant. Same-sex marriage is still not legal in India. Conversion therapy remains a horrific reality. Workplace discrimination, despite laws, continues. Yet, the LGBTQ+ community is not waiting for justice to be handed to them. Pride marches in Mumbai, Delhi, and Kolkata have become acts of joyous defiance. Queer collectives in small towns are creating safe spaces. Even Bollywood, long complicit in caricaturing LGBTQ+ identities, is beginning to tell authentic queer stories, with films like Badhaai Do and Shubh Mangal Zyada Saavdhan.
The battle is no longer just for decriminalization, but for social acceptance, dignity, and the right to love without fear.
Intersections of Oppression
Social justice is rarely a single-issue movement. Many Dalits who are also queer face double marginalization; ostracized by both casteist hierarchies and homophobic communities. Dalit trans women, in particular, often struggle with poverty, violence, and limited job opportunities.
Take the story of Grace Banu, a Dalit trans activist and engineer who has fought not just for transgender rights, but for affirmative action policies that recognize caste-based disadvantages within the trans community. “Justice must be intersectional,” she famously argued, “because oppression is intersectional.” The same applies to Adivasi (tribal) communities fighting for land rights, disabled individuals demanding accessibility, and women seeking workplace equality.
Laws and policies can only go so far. The deeper change (the one that truly matters) is cultural. Schools must teach Ambedkar alongside Gandhi. Workplaces must embrace LGBTQ+ employees without tokenism. Families must stop treating caste and sexuality as shameful secrets. Above all, individuals must choose to be uncomfortable, to unlearn biases.
Real progress happens when societies are willing to question themselves, to confront their darkest truths, to sit in the discomfort of realizing they have been complicit in injustice. India’s journey towards true equality is far from over. But justice (like water) will always find its way... through cracks in oppressive walls, through voices that refuse to be silenced, through a country that is slowly learning to expand its embrace.
அடிமட்ட காங்கிரஸ் தொண்டர்களை மேம்படுத்துவதில் ராஜு வலியுறுத்துகிறார்.
சனி, 22 பிப்ரவரி 2025| பிஎன்எஸ் | ராஞ்சி
மாநில காங்கிரஸ் பொறுப்பாளர் கே. ராஜு இன்று, மாநிலத்தில் உள்ள அடிமட்டத் தொழிலாளர்களுக்கு அதிகாரம் அளிப்பதன் மூலம் காங்கிரஸ் கட்சியை வலுப்படுத்துவது குறித்து வலியுறுத்தினார். கட்சியின் மாநிலப் பொறுப்பாளராக நியமிக்கப்பட்ட பிறகு, மாநிலத்திற்கு முதன்முறையாக வருகை தந்தபோது, கட்சியை நடத்துவதற்கு அல்ல, அதற்கு சேவை செய்ய வந்ததாகக் கூறினார்.
"நான் தொழிலாளர்களுக்குப் பொறுப்பேற்க வேண்டும். எந்தவொரு தொழிலாளியும் என்னைச் சந்தித்து கேள்விகள் கேட்கலாம். கட்சியின் கீழ் மட்டத் தொழிலாளர்களை வலுப்படுத்துவதும் அவர்களுக்கு அவர்களின் உரிமைகளை வழங்குவதும் அவசியம். கட்சியின் முடிவுகளில் தொழிலாளர்களின் உணர்வுகளும் சேர்க்கப்பட வேண்டும்," என்று அவர் கூறினார்.
காங்கிரஸ் கட்சியால் மட்டுமே நாட்டின் அரசியலமைப்பைப் பாதுகாக்க முடியும் என்றும், பட்டியல் சாதியினர், பட்டியல் பழங்குடியினர், ஓபிசிக்கள் மற்றும் சிறுபான்மையினருக்கு அவர்களின் உரிமைகளை வழங்க முடியும் என்றும் அவர் கூறினார். அடுத்த ஒரு வருடத்திற்கு ஜெய் சம்விதான் பிரச்சாரத்தை நாங்கள் நடத்துவோம். அனைவரும் தங்கள் உரிமைகளைப் பெறும் வகையில் அரசாங்கத்தின் மூலம் ஜார்க்கண்ட் மக்களுக்கு நல்லாட்சியை வழங்குவோம், மேலும் அமைப்பின் மூலம், அனைத்து திட்டங்களையும் தரைமட்டமாக்க நாங்கள் பாடுபடுவோம்.
ஜார்க்கண்ட் பிரதேச காங்கிரஸ் கமிட்டியின் புதிதாக நியமிக்கப்பட்ட பொறுப்பாளர் கே. ராஜு ஜிக்கு, ராஞ்சியில் உள்ள மாநில காங்கிரஸ் தலைமையகத்தில், மாநில காங்கிரஸ் தலைவர் கேசவ் மஹதோ கமலேஷ் ஜி தலைமையில் இன்று வரவேற்பு மற்றும் பாராட்டு விழா ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. பாராட்டு விழாவில், காங்கிரஸ் அமைச்சர்கள், எம்.பி.க்கள், எம்.எல்.ஏ.க்கள், மாநில காங்கிரஸ் அதிகாரிகள், மாவட்டத் தலைவர்கள் மற்றும் ஆயிரக்கணக்கான கட்சித் தலைவர்கள் மற்றும் தொழிலாளர்கள் அவருக்கு மாலை அணிவித்து மரியாதை செலுத்தினர்.
காங்கிரஸ் சட்டமன்றக் கட்சித் தலைவர் பிரதீப் யாதவ் கூறுகையில், ஜார்க்கண்டில் எட்டு மாவட்டங்களில் ஓபிசி பிரிவினருக்கு பூஜ்ஜிய இடஒதுக்கீடு உள்ளது. ராகுல் காந்தியின் கூற்றுப்படி, கூட்டாளியைப் போலவே ஓபிசி பிரிவினருக்கும் இடஒதுக்கீடு அதிகரிக்கப்பட வேண்டும். பணியாளர் துறை மூலம் மாநில அளவில் சாதி கணக்கெடுப்பை நடத்துவதற்கு நாங்கள் ஆதரவாக இருக்கிறோம். இந்த விஷயத்தில் நாங்கள் முன்னேறி வருகிறோம்.
வரவேற்பு விழாவை ஊடகத் தலைவர் சதீஷ் பால் முன்ஜானி நடத்தினார், மகிளா காங்கிரஸ் தலைவர் குஞ்சன் சிங் நன்றி கூறினார்.
PUDUCHERRY: The members of a Dalit community have sought the intervention of the government to complete the construction of a temple in Vinayagam Pattu village in Mannadipet commune. They have submitted petitions to the chief minister, home minister, and the district collector.
The works were suspended following opposition from a section of non-dalit people of the village.
The Dalits started building the temple after the Muthumariamman temple, constructed 18 years ago, started falling apart owing to the recent floods. Further, the temple, located on the middle of the road, has been causing traffic chaos and obstructing emergency services.
Sources said the Dalits, with the financial help from members of the SC community and non-Dalits, started the construction of the new temple on a piece of government-owned land just behind the dilapidated temple. However, a few people from non-Dalit community opposed the construction, leading to tensions.
Following a complaint on February 1, the Superintendent of Police summoned members of the Adi Dravidian community and advised them to avoid confrontation and report in case of any threats. Subsequently, the authorities ordered to halt the construction, citing the need to maintain law and order.
Political leaders, including those from the Communist Party of India (Marxist), have expressed concern over stopping the construction, saying denying the Dalit community’s right to build a temple is unjust.
CPM state secretary S Ramachandran urged the government to ensure the construction proceeds peacefully with the support of all communities. The CPM has also called for action against individuals who allegedly incited tensions in the village.
Authorities are continuing to monitor the situation, aiming for a resolution that upholds both social peace and the community’s religious rights.
🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭🍭 *BENEFITS OF MEDITATION* 🌳😇🌅 🔵 *Why to meditate?* 🔵 *What is power of meditation?* 🔵 *Why to do group sadhana?* 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 😇😇😇 *When 100 people do meditation together then its vibrations spread to a region of 5 kilometers around it and the negativity in this area is destroyed.* *🍀:^:^:🌹:^:^:🍀* 😇😇😇 *Eienstien had scientifically explained how if we break 1 atom , it breaks all other atoms around it- called an atomic explosion.* *🍀:^:^:🌹:^:^:🍀* 😇😇😇 *Our Rishis and Munis had said the same thing thousands of years ago – that is even 4% of the people on this planet do meditation that the rest 96% will also automatically come in bliss.* *🍀:^:^:🌹:^:^:🍀* 😇😇😇 *You can also observe a tremendous change in ...
Sivaji.UT news.Chief,kadapa.AP. In India There are 143 reserved MPs and 62 SC.STs won in general seats.143(reserved seats)+62(general seats)=205..sc.st out of 543..Lok Sabha MPs.38%.Dr Ambedkar is winning slowly in Dr Ambedkar India....good. GOOD NEWS. The facts from EC.website.SC.ST.. 20%(19.7) are elected in General Seats merritoriously. Dalit,SC.ST candidates in general seats rarely win. 🐜🐜🐜🐜🐜🐜🐜🐜🐜🐜🐜🐜🐜🐘🐘🐘🐘🐘🐘🐘🐘🐘🐘🐘🐘🐘🐘 ALL INDIA LEVEL ✈️✈️✈️✈️✈️✈️✈️✈️✈️ In all India level Overall, since 2004, 5,953 SC/ST candidates have contested from (general seats ) unreserved seats in Lok Sabha elections, with 62 (or just over 1%) of them winning. In state Assembly elections, the number is almost similar, at 20,644 such candidates, and 246 recorded wins (1.19%). Lok Sabha elections Since 2004, the highest number of SC/ST winners in general seats were seen in 2024 last year’s Lok Sabha elections, at 22 (two of them women) – though, their number h...
Comments
Post a Comment